FAYTON TEHLİKESİ

Bostancı Pınarı Caddesi’nde 1985 yılından bu yana yaşıyoruz. İlk tanıdığım tozlu yollarından bu yana epey betonlandı ama, huzuru her yıl giderek azalıyor.

Kireç kuyusu, tüp deposu ve miskin arabası park yeri; enfes bir bahçeye dönüştü. Yaz aylarında ara sokakları trafiğe kapandı, toz azaldı, beton ağaçlar dikildi, çöp kovaları çağdaşlaştı, sinekle mücadele arttı; ama güvenli yaşam giderek bozuldu.

Hükümet, Müftüler ve Gazipaşa Caddeler’i gibi trafiğe kapanabilen şanslı caddeler arasına giremeyip, İskele’ye yegane ulaşımın sağlandığı caddede olduğu bahanesiyle ve giderek artan bir trafikle; yoğun trafikli büyük bir şehirde yaşadığını sanmaya başladı cadde halkı.

Uygar bir şehirde, böyle bir yolda, 30 kilometrenin üzerinde seyredenleri akıl hastanesine kontrole gönderdiklerinden; sürat yapan kuş beyinli otomobil, motosiklet sürücülerini, şaşkın gözlerle, en çok yabancı konuklar izliyor.

Tek tekerlek üzerinde inanılmaz sesler çıkartarak, dikkat çekmenin en ahmakça yoluna başvuran; kendilerine sövdürerek dikkat çeken motosiklet fanatiklerine bu yıl bir de; FAYTONLAR eklendi.

İçlerinde atına, arabasına, yolcusuna son derece iyi davranan; kurallı giden, sevimli, turistik olanları da yok değil. Ancak, hatırı sayılır bir çoğunluk cadde halkını tedirgin ediyor.
Ardarda müşteri bekleyerek trafiği tıkayanlar, plaka ve ışık kullanmayanlar en zararsızları.

Ani U dönüşü yapanlar, bu dönüşü hızla yapayım derken at ve arabayla birlikte kaldırımlara yayılanlar; insanlara çarpıp yerlerde sürükledikten sonra, hiç durmadan kaçanlar; yolcu varken ya da yokken, atı betonun üzerinde dörtnala koşturanlar; aklıma ilk gelen kural dışı olaylar Atların arkasına torba bağlayıp, İstanbullular’a; Adalar’ın kendine has at dışkısı kokusunu sık sık hatırlatanlara, değinmeyeceğim bile.

4 Eylül Cumartesi akşamı saat 22.30 sularında, bu anlamsız dörtnalcılardan bir tanesi önümüzde durunca, kendisiyle konuşabilme fırsatı buldum.

Yanına yaklaştığımda, plakasının takılı olmadığını farkettiğim faytonun sempatik, sarışın uzun saçlı genç sürücüsü: emniyet güçlerini protesto ekmek amacıyla hız yaptığını söyledi. Kendisine çalışma izni verilmediğinden, ışıksız, plakasız ve içkili olarak dörtnala giderek bu kararı protesto ettiğini ama, kendisine kimsenin karışmadığına şaştığını söyledi.
Bu protestonun hiçbir işe yaramayacağını, sadece bu konuda sorumluluğu olmayan bir yayanın, atının ve kendisinin zarar görebileceğini söylediğimde hiç umursamadı ve birkaç dakika sonra daha da hızlı bir şekilde önümüzden geçti.

Bunun üzerine 155 Polis İmdat telefonunu arayarak, kendilerine durumu bildirdim. Genç sürücünün, plakasının BLF 017 olduğunu söylediğini aktardım.

Aradan beş dakika geçmemişti ki önümüzden, yaklaşık 70 kilometre hızla başıboş bir at, Kuyularönü Camii’nden, trafik ışıklarına doğru yıldırım gibi geçti. Korkulu bakışlarla hayvanın caddeye çıkışını izledik. Ve tam ışıklarda, bir arabaya o hızla çarptı. Hiç etkilenmemişçesine daha da hızlanarak; geriye doğru, yani geldiği yön olan camiye doğru koşmaya başladı.


Dehşet dolu bakışlar arasında. Hakan Butik’in önünde duran bir taksiye, aynı hızla önden çarptı ve arkasından yere yuvarlandı. Son gücüyle yeniden ayağa kalkarak, ara sokaklardan birine daldı ve orada yığıldı kaldı...

Olay yerine koştuğumuzda kanlar içinde kırılmış ön cam ve yüzlerce kişinin ortasında baygınlık geçiren yabancı bir kadınla karşılaştık.

Fayton’un plakası BLF 030’du. Büyük bir şans eseri hiçbir insana çarpmayan hayvancağız; yaşadığı panikle yalnızca kendisine ve iki otomobile hasar vermişti. Bu fayton, daha önce de aşırı hızdan sık sık notuma aldığım bir araçtı. Atını, sanki bir derbi yarışı koşturur gibi kırbaçlayarak önümüzden geçenlerin, en hızlılarından biriydi. Kimbilir at Arabadan nasıl kurtulmuştu ve can havliyle nereye kaçtığını sanıyordu?
Eğer yaşarsa kaderi, yine aynı arabayı çekmek olacak...

Bizim caddede trafik güvenliği – ne yazık ki – hiç yok gibi. Yaşamsal önemi olan aşırı hız, anormal sollama, tek tekerlek üzerinde seyir, U dönüşler, yerli yersiz korna çalma hiç ceza görmezken; tek önemsenen konu park yasağı.

Keşke hatalı park edilen araçlar, kornalarına basarak tüm semt rahatsız edilerek çağrılmasa da, doğrudan çekilse. Ve keşke, yaşamsal önemi olan hız kontrolleri, hız sınırları uyarıcı levhalarla belirtilerek yapılabilse.

Sıcak ve işlerin bozukluğu ile toleransını iyice yitirmiş olan semt esnafı ve halkı, tepkisini açıkça belli etmeye başladı. “Ezilmeden karşıya nasıl geçeriz..” diye düşünmekten, topluca paranoyaklaşmaya başladık.

Alanya Belediyesi’nin denetiminde olan faytonların, belediyenin çalışma saatleri dışında kontrolsüzlüğü apaçık ortada. Koordinasyonun kısa sürede yapılacağını, şehir içerisinde at sürebilme hakkının da, daha ince elenip sık dokunarak verileceğini umuyoruz

Tunç Müstecaplıoğlu
06/09/1993