ARAMA SONUÇLARI

Dört günlüğüne Nepal’in başkenti Katmandu’ya gittik. Yetti mi Nepal’i tanımaya, tabi ki yetmedi, doyamadık.
Bir Avrupa ülkesine gittiğimde, fotoğrafını çekmeye değer bulduğum, beni şaşırtan kare sayısı artık bir kaç adet ile sınırlanırken, Nepal’de 400’e yakın fotoğraf çekip arşivledim.

Biliyorum konu biraz tatsız, ama ölüyor bizim cins sonunda bir şekilde işte. "Kaç yıl daha yaşarız, sonumuz nasıl olur acaba" diye düşünmeyenimiz yoktur sanırım. Nasıl ve ne zaman öleceğimizi hep merak eder, hem de bilmek istemeyiz değil mi?

Telefonla arayan arkadaşlarımın ilk tepkisi genelde buna benzer oldu.
İlk şokla bu Güneydoğu Asya ülkesini, Kamerun, Kamçatka, Kolombiya dahil bir çok yerle karıştıran oldu.

Klasik bir söylemdir aslında.
Ama dün öğle vakti, gözyaşları gerçekten de yağmura karıştı.
Daha bir gün önce Papatya Eren’den bir mesaj gelmişti.
Vedia vefat etti yazıyordu üzerinde.
Ölüm kimseye yakışmaz derler ya hani. İşte Vedia da o gruptandı.

Stockholm Terminali’nde, Metin isimli bir taksi şoförünün arabasına denk gelince, şehir hakkında Türkçe bilgiler alabileceğimi sanarak sevinmiştim. Ancak Metin, Türkçe selamıma İngilizce karşılık verdi ve Türkçe konuşmadığını belirtti.